Wat een hondje. Hij heeft nu echt twee gezichten. Ofwel is hij superlief, knuffelig en erg gehoorzaam. Of hij is het helemaal niet.
Dat zagen we ook terug in zijn examen voor A diploma. Alles wat hij deed, ging nagenoeg perfect! Achten, negens en zelfs een tien! Maar wat hij niet deed, ging ook voor geen meter. En daardoor ook net niet gehaald. Is maar goed ook. Voor de B cursus heb je toch een stabielere hond nodig. Dus wel of niet gehaald, van mij moest hij de A toch opniew doen.
En wat groeit hij toch door. Hij word groter, breder en wordt daardoor ook sterker. Man man, hij weet met touwtje trekken mij én de bank te verplaatsen! Ook vloert hij mij regelmatig, en mijn schoonmoeder moest er ook al aan geloven. Bij een wandeling trok hij haar zo omver!
Maar wat hij ook doet, ik blijf apetrots op onze sterke hond. Sterk in kracht, postuur én karakter.
